Polityka Ochrona Dzieci i Młodzieży

Polityka ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem
obowiązująca w Stowarzyszeniu Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”
Federacja Skautingu Europejskiego
SKAUCI EUROPY

Postanowienia ogólne

1. Niniejsza polityka („Polityka”) stanowi podstawowy dokument regulujący zasady ochrony małoletnich będących uczestnikami bądź sympatykami bądź osobami biorącymi udział okazjonalnie w aktywnościach prowadzonych przez Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego (SKAUCI EUROPY) z siedzibą w Warszawie (03-664), ul. Gibraltarska nr 4, wpisanym do rejestru stowarzyszeń Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Warszawie, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS: 0000089011, NIP: 7120157469, („Stowarzyszenie”).
2. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez szefów i personel Stowarzyszenia jest działanie dla dobra małoletniego i w jego najlepszym interesie. Każdy szef i członek personelu traktuje małoletniego z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez kogokolwiek wobec małoletniego przemocy w jakiejkolwiek formie. Szefowie oraz personel Stowarzyszenia, realizując te cele, działają w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych Stowarzyszenia oraz swoich kompetencji.
3. Stowarzyszenie zapewnia ochronę dzieci i młodzieży w sposób zgodny z:
a) Ustawą o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw z dnia 28.07.2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1606) tzw. „ustawą Kamilka”,
b) Ustawą o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich z dnia 13.05.2016 (tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 560),
c) Listem apostolskim Motu proprio Vos estis lux mundi Papieża Franciszka z dnia 10.05.2023 r.,
d) Wytycznymi Konferencji Episkopatu Polski („KEP”) dotyczącymi wstępnego dochodzenia kanonicznego w przypadku oskarżeń duchownych o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z osobą niepełnoletnią poniżej osiemnastego roku życia przyjętym na mocy uchwały nr 13/366/2014 KEP z dnia 8.10.2014 r. z uwzględnieniem nowelizacji na mocy uchwały nr 5/376/2017 KEP z dnia 6.06.2017 r.,
e) Konwencją o prawach dziecka przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20.11.1989 r. (Dz.U. z 1991 nr 120 poz. 526),
f) Statutem Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego,
g) normami i zasadami ochrony dzieci i młodzieży wydanymi przez poszczególne diecezje, na terenie których funkcjonują jednostki terenowe Stowarzyszenia.
4. Stowarzyszenie wyznacza osobę odpowiedzialną za obszar ochrony dzieci i młodzieży (dalej jako Asystent ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży) i zapewnia adekwatne środki oraz zasoby niezbędne do wykonywania powierzonych jej zadań. Stowarzyszenie może wyznaczyć osoby odpowiedzialne za obszar ochrony dzieci i młodzieży również w jednostkach terenowych.

Rozdział I
Objaśnienie terminów

§1.

1. Małoletnim jest osoba poniżej 18 roku życia, w treści Polityki zamiennie używa się również określenia „dzieci i młodzież”.
2. Szefem jest członek czynny pełniący funkcje wychowawcze w Stowarzyszeniu zgodnie ze Statutem i dokumentami wewnętrznymi Stowarzyszenia.
3. Personelem lub członkiem personelu jest osoba zaangażowana w pracę wychowawczą z dziećmi i młodzieżą, zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, szef, członek wspierający Stowarzyszenia (w tym duszpasterz) a także wolontariusz i stażysta.
4. Zarząd to organ, który w strukturze Stowarzyszenia, zgodnie z obowiązującym prawem i wewnętrznymi dokumentami, jest uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach Stowarzyszenia.
5. Rada Naczelna to organ, który w strukturze Stowarzyszenia, zgodnie z obowiązującym prawem i wewnętrznymi dokumentami, pełni funkcje nadzorcze oraz jest uprawniony do powoływania i odwoływania członków Zarządu.
6. Opiekunem małoletniego jest osoba uprawniona do reprezentacji małoletniego, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem małoletniego jest również rodzic zastępczy.
7. Zgoda rodzica małoletniego oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców małoletniego/opiekunów prawnych. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami małoletniego należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
8. Przez krzywdzenie dzieci i młodzieży należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę małoletniego przez jakąkolwiek osobę, w tym szefa bądź członka personelu Stowarzyszenia, lub zagrożenie dobra małoletniego, w tym jego zaniedbywanie.
9. Asystentem ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży (Asystent ODiM) jest to członek personelu wyznaczony przez Zarząd, odpowiedzialny za obszar ochrony dzieci i młodzieży w Stowarzyszeniu. Dane Asystenta ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży (tj. imię i nazwisko, e-mail i telefon) podane są do wiadomości personelu, małoletnich i opiekunów małoletnich.
10. Do zadań Asystenta ds. Ochrony i Młodzieży należy w szczególności:
a) prowadzenie interwencji i sporządzanie dokumentacji,
b) sprawowanie nadzoru nad realizacją Polityki w Stowarzyszeniu.
11. Zespół ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży (Zespół ODiM) są to członkowie personelu oraz specjaliści (w tym psycholodzy, pedagodzy, prawnicy) wyznaczeni przez Zarząd. W skład Zespołu wchodzi co najmniej jeden członek Zarządu. Dane członków Zespołu ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży (tj. imię i nazwisko, e-mail) podane są do wiadomości personelu, małoletnich i opiekunów małoletnich.
12. Do zadań Zespołu ODiM należy w szczególności:
a) pełnienie funkcji doradczych i wspierających dla Asystenta ODiM i Zarządu,
b) podejmowanie roli osoby prowadzącej interwencję przez jednego z członków Zespołu ODiM, w razie takiej potrzeby i/lub na prośbę Asystenta ODiM lub Zarządu,
a) edukacja personelu w zakresie ochrony dzieci i młodzieży.
13. Dane osobowe małoletniego to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację małoletniego, w tym w szczególności jego imię i nazwisko oraz wizerunek.

Rozdział II
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci i młodzieży

§2.

1. Personel Stowarzyszenia posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci i młodzieży.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka personel Stowarzyszenia podejmuje rozmowę
z opiekunami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Personel monitoruje sytuację i dobrostan małoletniego.
4. Personel zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel–małoletni i małoletni–małoletni ustalone w Stowarzyszeniu. Zasady stanowią Załącznik 1 do niniejszej Polityki.
5. Rekrutacja personelu odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady stanowią Załącznik 2 do niniejszej Polityki.

Rozdział III
Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i młodzieży

§3.

1. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci i młodzieży może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.
2. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i młodzieży (krzywdzenia):
a) popełniono przestępstwo na szkodę małoletniego (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się, inne typy przestępstw zagrażające życiu lub zdrowiu małoletniego),
b) doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie,
c) doszło do zaniedbania potrzeb życiowych małoletniego (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).
3. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę małoletniego przez:
a) osoby dorosłe (personel, rodziców/opiekunów prawnych, inne osoby trzecie),
b) innego małoletniego.

§4.

1. W przypadku powzięcia przez członka personelu podejrzenia, że małoletni jest krzywdzony, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez małoletniego lub opiekuna małoletniego, członek personelu ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji Asystentowi ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży oraz Zespołowi ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży. Notatka może mieć formę pisemną lub mailową. Notatka powinna zawierać: imię i nazwisko krzywdzonego małoletniego, imię i nazwisko osoby krzywdzącej oraz okoliczności uzasadniające podejrzenie tj. co się wydarzyło, w jaki sposób małoletni mógł zostać skrzywdzony, kiedy i gdzie doszło do krzywdzenia, od kogo i kiedy uzyskano informację o podejrzeniu krzywdzenia. Jeśli podejrzanym o krzywdzenie jest Asystent ODiM wówczas notatkę należy skierować tylko do Zespołu ODiM. Jeśli podejrzanym o krzywdzenie jest członek Zespołu ODiM wówczas notatkę należy skierować tylko do Asystenta ODiM.
2. Interwencja co do zasady prowadzona jest przez Asystenta ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży.
3. W przypadku, gdyby Asystent ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży nie został wyznaczony lub gdyby ze względu na okoliczności od niego niezależne (zgłoszone przez niego uprzednio Zarządowi) nie był w stanie prowadzić interwencji, wówczas interwencja prowadzona jest przez członka Zespołu ODiM lub przez innego członka personelu wyznaczonego do tego zadania przez Zarząd.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wówczas Zarząd niezwłocznie wyznacza inną osobę do prowadzenia interwencji.
5. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony któregokolwiek członka Zarządu, a nie został wyznaczony Asystent ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży, wówczas funkcję osoby prowadzącej interwencję podejmuje członek personelu, który dostrzegł krzywdzenie lub do którego zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
6. W przypadku przemocy rówieśniczej, jeśli Asystent ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży jest jednocześnie rodzicem/opiekunem małoletniego krzywdzonego lub krzywdzącego – wówczas interwencję prowadzi jeden z członków Zarządu, a Asystent ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży w tym konkretnym procesie interwencji uczestniczy wyłącznie w charakterze rodzica/opiekuna małoletniego.
7. Do udziału w interwencji można doprosić specjalistów z Zespołu ODiM lub specjalistów spoza Zespołu ODiM, w szczególności psychologów, pedagogów oraz prawników celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z małoletnim o trudnych doświadczeniach.
8. Jeśli w toku prowadzenia interwencji, uzasadnione okaże się zgłoszenie przez Stowarzyszenie podejrzenia krzywdzenia małoletniego do odpowiednich instytucji (prokuratura/ policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy lub najbliższy ośrodek pomocy społecznej), osoba prowadząca interwencję powinna poinformować o tym opiekunów małoletniego. Jeżeli dochodzi do krzywdzenia przez jednego z rodziców/opiekunów prawnych i istnieje obawa o bezpieczeństwo małoletniego, osoba prowadząca interwencję nie ma obowiązku informować rodziców/opiekunów prawnych o zamiarze zgłoszenia krzywdzenia do odpowiednich instytucji.
9. Po poinformowaniu opiekunów małoletniego zgodnie z punktem poprzedzającym, osoba prowadząca interwencję, składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej.
10. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
11. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik 3 do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez Stowarzyszenie.

§ 5.

W przypadku podejrzenia, że życie małoletniego jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.

Przemoc z uszczerbkiem na zdrowiu oznacza spowodowanie choroby lub uszkodzenia ciała (np. złamanie, zasinienie, wybicie zęba, zranienie), a także m.in. pozbawienie wzroku, słuchu, mowy, wywołanie innego ciężkiego kalectwa, trwałej choroby psychicznej, zniekształcenia ciała itp.

§6.
Krzywdzenie przez osobę dorosłą

1. W przypadku, gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego, osoba prowadząca interwencję przeprowadza rozmowę z małoletnim i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) małoletniego, w szczególności jego opiekunami. Osoba prowadząca interwencję stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne małoletniego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji.
2. Osoba prowadząca interwencję organizuje spotkanie/a z opiekunami małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
3. W przypadku, gdy wobec małoletniego popełniono przestępstwo osoba prowadząca interwencję, sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami małoletniego wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą małoletniemu, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają małoletniego, który doświadczył krzywdzenia, osoba prowadząca interwencję sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do właściwego sądu rodzinno-opiekuńczego.
5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun małoletniego zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (np. małoletni chodzi w nieadekwatnych do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej, adekwatnego do wieku osoby małoletniej), gdy rodzina stosuje przemoc wobec małoletniego, należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie. Ośrodek pomocy społecznej należy poinformować, że niespełnianie potrzeb małoletniego może wynikać z sytuacji ubóstwa, bądź – w przypadku przemocy i zaniedbania – że istnieje konieczność wszczęcia procedury „Niebieskiej Karty”.
6. W przypadku, gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego przez członka personelu, wówczas osoba ta zostaje odsunięta od wszelkich form kontaktu z dziećmi i młodzieżą (nie tylko z pokrzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy. Decyzję o odsunięciu od kontaktu z dziećmi i młodzieżą podejmuje Zarząd na wniosek osoby prowadzącej interwencję. W przypadku, gdy osobą podejrzaną o krzywdzenie jest którykolwiek z członków Zarządu, wówczas decyzję o odsunięciu od kontaktu z dziećmi i młodzieżą podejmuje Rada Naczelna, na wniosek osoby prowadzącej interwencję.
7. W przypadku, gdy członek personelu dopuścił się wobec małoletniego innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, osoba prowadząca interwencję, powinna zbadać wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchać osobę podejrzewaną o krzywdzenie, małoletniego oraz innych świadków zdarzenia. W sytuacji gdy naruszenie dobra małoletniego jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności małoletniego, należy rozważyć rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia, lub zarekomendować takie rozwiązanie zwierzchnikom tej osoby. Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia jest szefem, wówczas należy zarekomendować Zarządowi lub pozbawienia jej członkostwa w Stowarzyszeniu, z zachowaniem procedur określonych w Statucie i dokumentach wewnętrznych. Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniona przez Stowarzyszenie (jest wolontariuszem lub jest zatrudniona przez podmiot trzeci), wówczas należy zarekomendować zakaz wstępu tej osoby na zajęcia prowadzone przez Stowarzyszenie, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z instytucją współpracującą.
8. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub w związku z pełnieniem funkcji wychowawczych bądź w związku z wykonywaniem czynności jako członek wspierający w Stowarzyszeniu, powzięły informację o krzywdzeniu małoletniego lub informacje z tym związane, lub w jakikolwiek sposób uczestniczyły w procesie interwencji, są zobowiązane do zachowania tych informacji w ścisłej tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
9. Osoba prowadząca interwencję, na każdym etapie prowadzenia interwencji, może konsultować dalsze działania z członkami Zespołu ODiM, ze swoim bezpośrednim przełożonym służbowym, przełożonym w strukturze skautowej oraz innym członkiem Stowarzyszenia (pod warunkiem, że osoby konsultujące nie są osobami podejrzanymi o krzywdzenie).
10. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa małoletniego zgłosili opiekunowie małoletniego, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów małoletniego na piśmie.

§7.
Krzywdzenie rówieśnicze

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia małoletniego przez innego małoletniego, przebywających na zajęciach organizowanych przez Stowarzyszenie lub w związku z zajęciami organizowanymi przez Stowarzyszenie (np. krzywdzenie w przestrzeni on-line), należy przeprowadzić rozmowę z małoletnim podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielną rozmowę z małoletnim poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne danego małoletniego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji. Dla małoletniego krzywdzącego oraz małoletniego krzywdzonego sporządza się oddzielne karty interwencji.
2. Wspólnie z opiekunami małoletniego krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem
zmiany niepożądanych zachowań.
3. Z opiekunami małoletniego poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania małoletniego od źródeł zagrożenia.
4. W trakcie rozmów należy upewnić się, że małoletni podejrzewany o krzywdzenie innego małoletniego sam nie jest krzywdzony przez opiekunów, innych dorosłych bądź innych małoletnich.
5. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego małoletniego.
6. W przypadku, gdy małoletni krzywdzący nie uczestniczy w zajęciach organizowanych przez Stowarzyszenie należy porozmawiać z małoletnim poddawanym krzywdzeniu, innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu, a także z opiekunami małoletniego krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne tego małoletniego. Osoba prowadząca interwencję, organizuje spotkanie/a z opiekunami krzywdzonego małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb oraz o sposobach reakcji na zdarzenie (poinformowanie o zdarzeniu rodziców/opiekunów małoletniego krzywdzącego, szkoły, policji lub sądu rodzinno-opiekuńczego).
7. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest małoletni w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinno-opiekuńczy lub policję poprzez pisemne zawiadomienie.
8. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest małoletni powyżej 17 lat, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury poprzez pisemne zawiadomienie.

Rozdział IV
Zasady ochrony wizerunku małoletniego

§8.

1. Stowarzyszenie zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci i młodzieży zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
2. Stowarzyszenie, uznając prawo małoletniego do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia
ochronę wizerunku małoletniego.
3. Wytyczne dotyczące zasad publikacji wizerunku małoletniego stanowią Załącznik 4 do niniejszej Polityki.

§9.

1. Personelowi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku małoletniego (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu małoletniego) w czasie zajęć organizowanych przez Stowarzyszenie bez pisemnej zgody opiekuna małoletniego.
2. W celu uzyskania zgody, o której mowa powyżej, personel może skontaktować się z opiekunem małoletniego i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podawanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna małoletniego – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.
3. Personelowi wolno utrwalać wizerunek małoletniego (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu małoletniego) w czasie zajęć organizowanych przez Stowarzyszenie, tylko jeśli opiekun małoletniego wyraził na to pisemną zgodę w treści dokumentu pt. „Deklaracja – zgoda rodziców” lub w odrębnym dokumencie oraz tylko w zakresie, o jakim mowa w punkcie 4 poniżej.
4. W treści dokumentu pt. „Deklaracja – zgoda rodziców” obejmującego zgodę na uczestnictwo małoletniego w Stowarzyszeniu oraz akceptację charakteru, celów i metod pracy Stowarzyszenia, opiekun małoletniego może wyrazić pisemnie zgodę na nieodpłatne publikowanie wizerunku małoletniego związane z działalnością Stowarzyszenia. Zgoda na nieodpłatne publikowanie wizerunku wyrażona w tym dokumencie dotyczy tylko form publikacji w materiałach wewnętrznych Stowarzyszenia (w szczególności czasopism, ulotek, plakatów, kalendarzy, stron internetowych prowadzonych przez Stowarzyszenie) oraz w materiałach promujących Stowarzyszenie w mediach, autoryzowanych przez Stowarzyszenie.
5. Jeżeli wizerunek małoletniego stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak: zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda opiekuna na utrwalanie wizerunku małoletniego nie jest wymagana.
6. Dobrą praktyką jest również uzyskiwanie zgód samych małoletnich na upublicznienie ich wizerunku.

Rozdział V
Zasady dostępu dzieci i młodzieży do Internetu

§10.

1. Stowarzyszenie realizuje swoje cele statutowe głównie poprzez organizowanie zajęć harcerskich tj. zbiórek, biwaków, zajęć upowszechniających kulturę fizyczną i sport oraz przez organizowanie wypoczynku – na łonie przyrody. Prowadząc pracę wychowawczą z dziećmi i młodzieżą na łonie przyrody, Stowarzyszenie rezygnuje bądź ogranicza korzystanie z urządzeń elektronicznych takich jak komputery, smartfony, tablety itp. w czasie prowadzenia zajęć, chyba że wiąże się to z tematem zajęć dotyczącym zdobywania nowych umiejętności i sprawności.
2. Stowarzyszenie, zapewniając dzieciom i młodzieży dostęp do Internetu, jest zobowiązane podejmować działania zabezpieczające dzieci i młodzież przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju; w szczególności należy zainstalować i aktualizować oprogramowanie zabezpieczające.
3. Sprawowanie nadzoru nad korzystaniem z Internetu przez dzieci i młodzież na terenie siedziby Stowarzyszenia oraz nad bezpieczeństwem małoletnich w Internecie – należy do członka personelu wyznaczonego do tego zadania przez Zarząd.
4. Na terenie siedziby Stowarzyszenia dostęp małoletniego do Internetu możliwy jest:
a) pod nadzorem członka personelu – na urządzeniach Stowarzyszenia,
b) bez nadzoru – na przeznaczonych do tego komputerach, znajdujących się na terenie siedziby Stowarzyszenia (dostęp swobodny),
c) za pomocą sieci wifi Stowarzyszenia, po podaniu hasła.
5. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem członka personelu, osoba ta ma obowiązek informowania dzieci i młodzieży o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu.
6. Członek personelu czuwa także nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu przez małoletnich za pośrednictwem ich prywatnego sprzętu elektronicznego, podczas zajęć, odbywających się poza siedzibą Stowarzyszenia.
7. Stowarzyszenie zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu, przy komputerach, z których możliwy jest dostęp swobodny do sieci.

§11.

1. Zarząd wyznacza Szefa Biura Stowarzyszenia jako osobę odpowiedzialną za Internet w Stowarzyszeniu.
2. Osoba odpowiedzialna za Internet zapewnia, aby sieć internetowa Stowarzyszenia była zabezpieczona przed niebezpiecznymi treściami, instalując i aktualizując odpowiednie, nowoczesne oprogramowanie.
3. Osoba odpowiedzialna za Internet przynajmniej raz w miesiącu sprawdza, czy na komputerach ze swobodnym dostępem podłączonych do Internetu nie znajdują się niebezpieczne treści. W przypadku znalezienia niebezpiecznych treści, wyznaczona osoba stara się ustalić, kto korzystał z komputera w czasie ich wprowadzenia.
4. Informację o małoletnim, który korzystał z komputera w czasie wprowadzenia niebezpiecznych treści, osoba odpowiedzialna za Internet przekazuje szefowi odpowiedzialnemu za prowadzenie jednostki do której należy ten małoletni. Następnie szef jednostki powiadamia opiekunów małoletniego o zdarzeniu.

Rozdział VI
Monitoring stosowania Polityki

§12.

1. Zarząd wyznacza Asystenta ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży jako osobę odpowiedzialną za Politykę ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem w Stowarzyszeniu.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki i prowadzenie rejestru zgłoszeń oraz za proponowanie zmian w Polityce.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, przeprowadza wśród personelu, raz na 12 miesięcy, ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 5 do niniejszej Polityki.
4. W ankiecie personel może proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityki w Stowarzyszeniu.
5. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania ankiet wypełnionych przez członków personelu. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje Zarządowi.
6. Zarząd wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza personelowi, dzieciom i młodzieży i ich opiekunom nowe brzmienie Polityki.

Rozdział VII
Przepisy końcowe

§13.

1. Polityka wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu, dzieci i młodzieży i ich opiekunów, w szczególności poprzez wywieszenie w miejscu ogłoszeń dla personelu lub poprzez przesłanie jej tekstu drogą elektroniczną oraz poprzez zamieszczenie na stronie internetowej i wywieszenie w widocznym miejscu w siedzibie, również w wersji skróconej, przeznaczonej dla dzieci i młodzieży. Skrócone schematy interwencji stanowią Załączniki nr 6 i nr 7 do Polityki.

Załączniki:

Data publikacji – 16.08.2024 r.
Ostatnia aktualizacja – 30.04.2025 r.